سازمان زیباسازی

به گزارش روابط عمومی سازمان زیباسازی شهرداری قزوین؛ ابوالقاسم قزوینی در سال ۹۷ در پارک مشاهیر و سال ۱۴۰۱در پیاده راه فرهنگی سبزه میدان نصب و در حال حاضر در معرض دید شهروندان و گردشگران قرار دارد.

 

این سردیس در سال ۹۷ توسط هنرمند مجسمه ساز صالح موسویان ساخته و توسط سازمان زیباسازی شهرداری قزوین جانمایی و نصب شد.

 

بیوگرافی:

ابوالقاسم قزوینی، مشهور و متخلص به عارف، فرزند ملاهادی وکیل،در سال 1258 در قزوین دیده به جهان گشود. صرف و نحو عربی و فارسی و علوم متداوله را در قزوین فراگرفته و در ادبیات تمرین نمود و علاوه بر این در سن 13 سالگی به مدت 14 ماه در محضر نخستین معلم موسیقی خود، حاجی صادق خرازی به تحصیل و فراگرفتن اصول علمی موسیقی پرداخت و با داشتن صوت دلنشین و آواز خوش، در این فن، مهارتی تام پیداکرد. وی در هنر خط نیز اهتمام ورزید و پیشرفت کرد. معلمین و مربیان عارف عبارت بودند از حاجی صادق خرازی، آقا شیخ رضای خوش نویس، محمدرضای کتابفروش و آقاشیخ علی شالی معروف به سکاک.

 

عارف در سن 17 سالگی به قزوین مراجعت نمود. عارف در جنبش مشروطه هواخواهی بسیار نشان داد و برای بیدار ساختن مردم به انتشار سرودها و اشعار دل انگیز پرداخت. عارف در جنگ جهانی ول با سیاست های مداخله جویانه روسیه تزاری و انگلستان مبارزه کرد و جزء مهاجرین که نهضت ملی را تشکیل داده بودند از ایران به استانبول رفت.

 

وی در سفری به بغداد و استانبول، با دیدن دارالالحان ترک تصمیم گرفت به محض بازگشت به ایران، با استفاده از مشاهدات خود، آموزشگاهی جهت تعلیم موسیقی در ایران به وجود آورد؛ ولی از آنجا که چنین کاری با وضع محیط و موقعیت به خصوص عارف مطابقت نداشت، در اجرای این تصمیم توفیقی حاصل نکرد. با انقلاب مشروطه، به آزادیخواهان پیوست. عارف چندبار بر اثر سرودن غزل ها و ترانه هایش با مشکل مواجه گشت و دستگاه حکومت او را مورد تعقیب قرار داد. پس از آنکه ندای مشروطه خواهی از هرسو بلند شد، عارف که خود ستم ها دیده و روحی آزاده داشت، به آزادیخواهان پیوست. او بیشتر از هر کس در تنویر افکار و روشن نمودن اذهان توده ی مردم، در زمان مشروطیت و آزادیخواهی ملت ایران اثر گذاشت.

 

عارف چندبار براثر سرودن غزل ها و ترانه هایش با مشکل مواجه گشت و دستگاه حکومت او را مورد تعقیب قرار داد. عارف، از چهره های معروف زمان به کلنل محمدتقی خان پسیان ارادتی خاص داشت و به عنوان یک سردار ملی و نجات دهنده ی ایران از پریشانی ها، به او امید بسیار بسته بود. از این رو با کشته شدن کلنل، فراوان اندوهگین گشت و ترانه ها و غزل ها در سوگش ساخت و با شوری بسیار اجرا کرد. عارف، نخستین کسی است که شعر و موسیقی را به صورت « تصنیف » با مضامین بکر اجتماعی توأم ساخت و با این ابتکار که از نظر روح حساس و محدودیت های محیط و اجتماع بسیار شایان توجه و قابل اهمیت بود، به انعکاس افکار خویش پرداخت و بدین ترتیب طبع سرکش و دموکرات خود را در هدایت جامعه و آشناساختن مردم به حقوق اجتماعی به کار واداشت.

 

موفقیت عارف مرهون تصنیف های اوست که  بسیار ساده و شاعر هرکدام را به منظوری سیاسی سروده است. از دیگر مزیت های تصنیف های عارف آن است که خود هم شاعر، هم موسیقیدان و هم خواننده بود و به تصنیف ها معنی و مفهوم ملی داد.

 

سرانجام عارف در روز یک شنبه یکم بهمن 1312 خورشیدی در حالی که 54 سال داشت، مرگ زودرس به سراغش آمد و در آرامگاه بوعلی سینا به‌ خاک سپرده شد.

 

انتهای پیام/